5. Kerasukan Prabawati

Alaming Lelembut

KERASUKAN PRABAWATI

  

Pak Joko esuk kuwi ngandani aku menawa ana tamu. Tamu kuwi Bapake Dewi murid kelas 9 ing SMPK SALUD. Dewi pancen wis suwe ora mlebu sekolah, mbuh apa kang njalari dewekne ora mlebu sekolah. Kuwi isih dadi pitakonanku, senajan wali kelase Pak Edi uga wis bola-bali menyang omahe Dewi, meksa dewekne durung gelem mlebu.

     Dina iki bapake ngrawuhi undangan saka sekolah. Pak Joko kang wiwitane ketemu banjur mbagekake Pak Mulyono, mangkono pambagene marang bapake Dewi. Aku banjur tumuju menyang kantorku, ing kono bapake Dewi kang karan Pak Mulyono wis lungguh ana kursi tamu.

     "Tepangaken kula Pak Herry,"

     " Semanten ugi tepangaken kula Bapakipun Dewi, Kula dipunwastani Pak Mul."

     "Kadospundi kahananipun Dewi?"

     "Inggih punika pak, kula punika badhe matur blaka suta kemawon dumateng panjenengan. Kula punika dinten niki kok angsal pacoban ingkang ageng. Kadospundi mboten mekaten, anak kula karan Dewi mboten purun mlebet dhateng sekolah. Kula takeni nggih namung mendel kemawon, sanjangipun ajrih medal ngriya." mangkono pak Mul miwiti critane.

     "Larah-larahipun kados pundi kok ngantos wonten kedadeyan punika dumateng putra panjenengan"

     "Makaten Pak Herry, Kala semanten mbok bilih wonten setunggal wulan kepengker, Nak Dewi punika pinanggih tiyang ingkang kadosipun mboten jangkep, sarehne rasukane teles, nak Dewi mesakaken, lajeng dipun pendetaken rasukanipun ibune dipun caosaken dhateng tiyang punika lan purun dipundamel kaliyan piyambakipun". "Bu, panjenengan punapa sampun dahar?"

     "Sampun tigang dinten punika kula dereng maem."

     "Mangga, mlebet kemawon wonten ngriya mriki," mangkono Dewi aweh pambage dening tiyang punika.

     "Panjenengan punika dipuntimbali sinten?"

     "Aku asring dijuluki wong-wong karan Praba. Bojoku ana ing Kabupaten ing Malang kono, nanging wus suwe dewekne nglalekake aku, banjur aku ya kaya ngene iki, sak geleme sikil iki jumangkah."

     "Sakpunika panjenengan katuran dahar wonten mriki," Dewi njupukake maem kang sing wis ana ing lemari makan kuwi. Bu Praba katone njupuk panganan kaya lumrahe wong liya ngono kawe, ora akeh, yaaaa ora sethitik. Dewi banjur menyang ruang ngarepan nemoni bapake lan biyunge. Bapake seneng wae yen Dewi bisa aweh pitulungan marang sapadha-padha manungsa kang mbutuhake pitulungan.

     "Wi, delengen wong kuwi, dewekne ora gelem lunguh ana ing kursi, nanging mung trimo lungguh ing njogan karo maem ngono kae. Kuwi ateges dewekne isih sungkan lan ewuh marang wong kang aweh pitulungan.

     Wektu ora rinasa wis ngancik pitung dina Bu Praba manggon ana ing daleme Pak Mulyono. Esuk kuwi bu Praba arep mulih menyang Malang, sarehne pak Mulyono ora nduwe duwit kang akeh, piyambake maringi bu Praba ya mung sacukupe kanggo mbayar kendaraan nganti saka Malang wae. Bu Praba matur nuwun banget, apa kang wus diparingake marang dewekne.

     Ora Rinasa wus oleh rong wulan bu Praba kuwi pamit mulih menyang Malang. Esuk kuwi Pak Mulyono kaget marang kahanane Dewi kang ora salumrahe. Dewekne meneng wae, kaya wong nglamun, ning ora nglamun, matane katon kosong, yen diajak omong mung sakecap wae kang metu saka tutuke. Pak Mul lan bu Mul bingung ngedhap-edhapi.

     "Wi, kowe apa ora menyang sekolah".

     " aku wedi".

     "Lho apa kang mbok wedeni". Dewekne ora wangsulan, mung gedek wae. Malah sok-sok arep metu saka omah, Dewi isih kudu noleh ngiwa nengen, ndeleng..... kaya-kaya ana kang digoleki.... luwih cetha ana kang diwedeni.

     "Apa kang diwedeni Dewi ? Mbok bilih panjenengan saged aweh pepadang marang kula kaliyan putri kula punika", mangkono Pak Mulyono aweh pitakonan marang pak Herry.

     Aku meneng sedela, banjur aweh pitakonan, "kadosipun panjenengan mriki punika kaliyan rencangipun, mbok dipun ajak mlebet mriki?"

     Rencangipun Pak Mulyono diparingi asma Pak Supri. Dewekne uga bisa ngrasake hawane jalma kang ora kanyatan mangkono, cekake bisa kasebut Paranormal.

     Pak Supri aweh pambage marang aku ," Kula mlebet mriki kadosipun pikantun pepadang ingkang mboten saged digraito. Kaliyan manah kula kados blong, enteng ... mekaten".

     Pak Mul uga aweh katrangan," Sakpunika Dewi kadosipun bingung marang kaslametane ibunipun, mbakyunipun, ajrih kaliyan ibune mangke diukum," makaten omongane Dewi punika.

     "Wau dalu kula semedi madosi, punapa ingkang sakleresipun marang kahanan Dewi punika kok mekaten, Kula wastani tiyang sepahipun Dewi ngagem pakaian pethak-pethak, semanten ugi mbakyunipun, kepara kula inggih manggihi tiyang estri ngagem rasukan pethak sedaya kaliyan ngagem jilbab, eh leresipun kados mirip jilbab... Lha punika kados niki (Par Pri nuding gambar ibu Maria kang tumempel ana ing ruanganku), lajeng ibu punipa nyalami sedaya keluargaipun pak Mul," mekaten paninggal kula wau dalu.

     "Menika mekaten bapak-bapak, kula kadosipun wastani Dewi punika kadosipun wonten ingkang nderek dhateng Dewi punika, mangga mangke dalu kita wiwiti sesarengan saiyeg bebarengan ngangkat rubeda ingkang dipun alami marang keluarganipun pak Mulyono punika.

    "Menawi makaten, kula sakanca badhe kondur rumiyin, matur nuwun sanget, panjenengan sampun aweh pepadang marang rubeda ingkang kedah kula lampahi sakulawarga." Pak Mulyono aweh panuwun.

      

Candhake ing " Wayang Siluman"

Karena anda telah membaca artikel saya, maka saya akan memberi BONUS  pada anda, buka saja di http://KomisiVirtual.com/?id=paulusherryk

Dirakit dening PAULUS HERRY KISWANTO

Jl. Punten Dalam Gg. I No. 9 Kepanjen Kabupaten Malang Propinsi Jawa Timur Indonesia

No. Hp. 0821 3285 7709

No. Rekeneing BRI II Kanca Kepanjen Malang Jawa Timur Indonesia     

No.  6392-01-002004-53-6 a.n. PAULUS HERRY KISWANTO